podróże dla niepłodnych, kraina Kinnaur, relaks dla niepłodnych, Himalaje,

Drewniana Świątynia Sarahan, Dolny Kinnaur Poświęcona Kali

Mieszkańcy himalajskiej krainy Kinnaur od wielu lat intrygują autorów rozpraw antropologicznych i kulturoznawczych. Tak pisał o nich uznany religioznawca James Frazer: „otwarci, uczciwi, … , odważni, wytrzymali, waleczni, uprzejmi. Nic więc dziwnego, że można ich obdarzyć zaufaniem w wysokim stopniu”, i dalej: „są uprzejmi i pomocni dla obcych, wyrozumiali i uczciwi we wszystkim co robią… Rozbój, kradzieże i inne przestępstwa są tu praktycznie nieznane”.

W literaturze można nawet odnaleźć porównania mieszkańców Kinnaur do mitologicznych bogów i bogiń greckich. Równie pochlebnie na temat ludów żyjących w tym górskim rejonie wypowiadało się wielu podróżników, którzy odwiedzili opisywany tu zakątek świata.

Ludzie zamieszkujący Kinnaur są różnorodni pod względem etnicznym oraz kulturowym – ma to związek z bogatą historią rejonu. Na przestrzeni setek lat kraina Kinnaur znajdowała się pod panowaniem wielu władców wywodzących się z różnych regionów Azji. Docierający tam zdobywcy pozostawili po sobie liczne markery genetyczne. I tak ślady genów, charakterystycznych dla ludów Tybetu oraz Indii, widoczne są u członków etnicznej grupy Bothi, żyjących w górnej i środkowej części Kinnaur.

Himalajska rodzina. Po lewej mniszka. Po prawej kobieta świecka

Region Kinnaur charakteryzuje również bogactwo językowe – dla przykładu mieszkańcy środkowej części regionu używają siedmiu wariantów językowych. Wiele z nich zanika z powodu coraz mniejszej liczby ich użytkowników.

Niezwykły jest również podział ról społecznych ludów Kinnaur, charakterystyczny dla wielu grup etnicznych pochodzenia tybetańskiego. Tu kobiety mają takie same prawa co mężczyźni; wszyscy pracują równie ciężko, bez względu na płeć. Zrównanie praw obu płci wiąże się ze zjawiskiem poliandrii. W Kinnaur kobiety niejednokrotnie mają więcej niż jednego męża – najczęściej braci. Przyczyną może być chęć unikania podziału majątku, na który składa się niewielki teren uprawny.

Mieszkańcy Kinnaur funkcjonują w panujących większą część roku ekstremalnych i szybko zmieniających się warunkach klimatycznych. Podczas niewielu cieplejszych miesięcy muszą zmierzyć się z uprawą roli na stromych, skalistych i suchych zboczach gór. Życie ludów Kinnaur to codzienna walka o przetrwanie. Przetrwanie natomiast jest możliwe dzięki wzajemnemu szacunkowi i pomocy, zrozumieniu i umiejętności funkcjonowania we wspólnocie. W życiu w trudnych warunkach pomagają też rozwój duchowy i religia, umożliwiająca lepszy kontakt ze światem oraz odnalezienie sensu w codziennym trudzie.

dziewczyny z wioski Chango

Ludy Kinnauru wyznają dwie religie – buddyzm i hinduizm. Konkretne elementy hinduizmu i buddyzmu są ściśle związane z określonymi dziedzinami życia i dlatego wzajemnie się uzupełniają. Obie religie są tu równie ważne, a świątynie hinduistyczne i buddyjskie obecne są w wielu wsiach.

Życie Kinnaurów uzależnione jest od kapryśnej natury i zmieniających się pór roku. Podczas zimy mieszkańcy odpoczywają, członkowie rodzin spędzają czas razem. Długie zimowe wieczory wypełnione są rozmowami, mężczyźni sączą zmieszany z wodą arak (rodzaj niskoprocentowego bimbru), kobiety natomiast zajmują się robótkami ręcznymi. Wiosną, gdy tylko stopnieją śniegi, przystępują do pracy na roli. Od udanych zbiorów zależy to czy będą mieli wystarczająco dużo pożywienia na zimę.

Zachodzące w ostatnim czasie zmiany dotarły również do krainy Kinnaur. W latach osiemdziesiątych zbudowano drogę Tibetan Higway, biegnącą wzdłuż całego regionu. Podróż tym szlakiem komunikacyjnym, położonym na zboczach wysokich gór, dostarcza niezapomnianych, niemal ekstremalnych, przeżyć.

Ludzie mieszkający przy drodze mają lepszy kontakt ze światem: dostęp do edukacji, szpitali, możliwość prowadzenia handlu. W siedzibach ludzkich położonych daleko od Tibetan Higway czas się zatrzymał. Tam żyje się zgodnie z tradycją, tak jak kiedyś.

Podróżując przez Kinnaur oraz sąsiadujący region Spiti doświadczyłem od mieszkających tam ludzi gościnności, życzliwości, zainteresowania. Często nocowałem w drewnianych góralskich chatach. Ludzie, których tam spotkałem, budzili we mnie poczucie zaufania. Nie obawiałem się, aby zostawić we wsi swoje rzeczy i iść na wiele dni w góry. Szczególny urok miały dla mnie rozmowy. Urzekł mnie wzajemny szacunek, szukanie spokoju oraz instynktowne unikanie gniewu.

mieszkańcy Kinnaur

chłopiec z Sangli

Przebywanie wśród mieszkańców Kinnaur skłania do refleksji nad tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Daje odpowiedź na pytanie o to ile warte jest życie, jeśli nie staramy się darzyć innych szacunkiem i dążyć do harmonii z otoczeniem.